Tworzywa sztuczne mogą gromadzić wodę na kilka sposobów. Istotne są trzy rodzaje wilgotności: wilgotność powierzchniowa, kapilarna oraz wilgotność cząsteczkowa. Większość tworzyw ma własności higroskopowe (ABS, PC, PA, PET) i woda może penetrować do ich wnętrza, zarówno granulatu jak i płyt lub kształtek. Z punktu widzenia technologii przetwórstwa tworzyw wilgotność jest najbardziej niebezpieczna tam, gdzie wchodzi w grę przetwarzanie w warunkach podwyższonej temperatury, a wiec niemal we wszystkich odmianach technologii tworzyw sztucznych. W laboratorium materiałoznawstwa wodę oznacza się metodą wagowo-suszarkową w oparciu o procedurę BOSMAL/I-7-49/05.

 

Dla materiałów tych oznaczać można również ich chłonność (nasiąkliwość). Silnie nasiąkliwe są tworzywa zawierające grupy polarne, np. celuloza, fenoplasty, aminoplasty, poliamidy. Chłonność wody wyrażoną w procentach wagowych nazywa się nasiąkliwością wagową i definiuje się jako stosunek masy wody pochłoniętej przez próbkę do masy tej próbki w stanie suchym. Badanie chłonności (nasiąkliwości) materiałów polimerowych realizuje się w laboratorium stosując komory klimatyczne wg normy PN-EN ISO 62:2008 p. 6.3, 6.4, 6.6 Urządzenia Laboratorium dysponuje szeregiem suszarek, suszarką próżniową, wagami analitycznymi.